Sevgili!
Ümmü Mektum gibi
Seni görmeden sana sesleniyoruz
Alıp verdiğin nefesi duyar gibi
Sanki açınca gözlerimizi
Seni görecekmişiz gibi
Sana sesleniyoruz.
Senin huzurunda ses yükselmez.
Edeple konuşulur; edeple susulur.
Hele biz ki bu kapının dilencileri,
El açıp beklemekten başka
Bize bir şey düşmezdi ama
Şu araya giren yıllar olmasa
Medine'ne uzak yollar olmasa
İsmin anılınca yürek yanmasa
Kapında beklemekten başka
Bekliyoruz Sultânim!
Rüyada olsa bile
Belki tesrif edersin diye
Hem de hiç kimseyi beklemedigimiz gibi.
Seni bekliyoruz.
Hani sen Hane-i Saadet'ten Mescid-i Nebevi'ye giderken
Aişe annemiz ardından hayran hayran bakardı.
Seni mescidin önünde bekleyen Ashabı'nınsa
Bakışları yerdeydi.
Edepten göz göze bile gelmezlerdi.
Sen de(A.S.M.) tebessümle nazar ederdin.
Mütebessim çehreni bir Ebu Bekir(R.A.) görürdü,
Bir de Ömer(R.A.) …
Şimdi okununca Ezan-ı Muhammedi
Pencerelerde, kapı önlerinde,
Seni(A.S.M.) bekleyen nemli gözler var ya Resulallah
Gelseydin,
Ve yürüyüp geçseydin önümüzden,
Gülleri bayıltan o enfes kokunu çekerdik içimize.
Sevgili!
Hakiki âşıkların sana doğru uçarken
Bizim bu yaptığımız yolda emeklemekti.
Dünya güzelliğiyle kollarını açarken
Bize düşen el açıp kapında beklemekti.
Sevgili! Segili!
Bekliyoruz! …Bekliyoruz!.
****
Yeşil cübbesini giymiş sırtına Mescid-i saadetten mi geliyor
Âişe anamıza selam veriyor anam babam feda olsun Ya Rasulallah
Canım sana kurban olsun ya Habiballah
Fedake ebi ve ümmi ya Rasulallah ruhiyem feda ya Habiballah
****
Onun dünya evi bir kerpiç idi tavanı el değecek kadar idi
Yerde bir kilimi bile yok idi anam babam feda olsun Ya Rasulallah
Canım sana kurban olsun ya Habiballah
Fedake ebi ve ümmi ya Rasulallah ruhiyem feda ya Habiballah