Verse:
Tebrikler!
Çok yollar geçtin, en sonunda denizi buldun.
İstanbul'a 'merhaba” de.
O köprüleri yıkan pense bende!
Ne gidişler ne de gün sonu
Bana koymaz artık son metrodan beri;
Bilen bilir,
Çıktan kaybetmiştik beklenenleri!
Giden gider!
Maalesef, eskiler hergün metro durağında,
En sert yalanlar enfes dudağında.
Zehrin başımda, saat on sularda.
Girdiğim her güçlük sende patladı.
Bu iyi her günlere senle paydos!
Günlerden; aydın.
Vur, kır, git! Bilmem ne faydan?
Sana herşeyi açık etmiştim.
Canım yandı çok, canın isterken,
Kumpasın içinden çık, daha neler olmuş gör.
Bütün renklere dağılıyo! (Bak!)
Gözlerim aynı; kara.
Tüm umutlarım oturmuş göğsümde ağlıyor!
Yolunda başım belalı.
Gün; aydı ve gitti. Bu yanlış mı? Doğru!
Oturduk eğri ve düştük.
Çok savaştık, en dibinde bulaştık.
Çoğu da benle değil, açken.
N'olur insanlar ayılayım, hergün.
Aynadı; bu ben, rahat ol.
Kimsesi yokmuş, bu halim;
Dağıtıp kendini atıyor boşluğa.
Malum; Şeytan üstümüze konuşuyor, halen!
Nakarat:
Yüzüm dar ağacından asılır
Vebali kaldırır mısın?
Uğrunda seneler harcadım
Yanar canım.
Yüzüm dar ağacından asılır
Vebali kaldırır mısın?
Uğrunda seneler harcadım
Yanmış gururun daha ötesinde parçalar.
Yanar canım.
Yüzüm dar ağacından asılır
Vebali kaldırır mısın?
Uğrunda seneler harcadım
Yanar canım.