Περπατώ
και μαζί μου ταξιδεύουν
τ’ ανοιχτά παράθυρα
τη νύχτα.
Κλέβω κομμάτια της ζωής τους,
φτιάχνω ιστορίες.
Ένας άνδρας κρατά το κεφάλι του.
Η γυναίκα απέναντι
με βελονάκι πλέκει
την ανία της.
Στην τηλεόραση
εικόνα υψηλής ευκρίνειας
συντροφεύει μια ηλικιωμένη
που χασκογελάει στην πολυθρόνα.
Ένα ζευγάρι σηκώνεται από το τραπέζι,
ο καθένας κρατώντας
το άδειο του πιάτο.
Ένας νέος
κλείνει την κουρτίνα.
Το κορίτσι στον καθρέφτη
στεγνώνει τα μαλλιά του.
Το καλοκαίρι στην πόλη πληκτικό,
δεν θα το αντέξει, σκέφτεται.
Και ξαφνικά ακούγεται το «μπαμ»!
Ο άνδρας σηκώνει το κεφάλι
Η γυναίκα σταματά να πλέκει
Η γριά σταματά να γελά
Το ζευγάρι πηγαίνει στο παράθυρο
Κι ο νέος ανοίγει την κουρτίνα
Εν τω μεταξύ το αίμα προχωρεί
κι αρχίζει να πνίγει
την κραυγή…