Ε, ταξιδιώτες χλωμοί της σιωπής !
Ασφόδελοι στ’ αγιάζι !
Ίσκιοι ενός άστρου θαμπού της αυγής !
Του φεγγαριού βαστάζοι !
Πάρτε κι εμένα ψηλά, να γινώ
σκόνη αστρική ωραία,
πάνω από τ’ άστρο του Βέγα να δω
της Αρμονίας τη θέα.
Ε, ταξιδιώτες χλωμοί της αυγής !
Ακοίμητοι περάτες !
Θαμώνες τρελοί μιας άλλης ζωής !
Του ερέβους κωπηλάτες !