Ο ποιητής γεννημένος το 47
Η ποιήτρια το 74
Μια αναστροφή αριθμών
σαν του αρχαγγέλου το φτερό
και το ποίημα
περνά στην αιωνιότητα
με το ιδιωτικό του αεροπλάνο.
Αχ μωρέ Βασίλη
έξω βρέχει άπλετο φως καλοκαιριού
και του Παγασητικού το κάμα
ενώ το τρίτο σου αδέκαστο μάτι
περνάει και με κόβει γυαλί
μπροστά από τη Νέα Ιωνία.
Ζηλευτός από τα κυπαρίσσια
Με τα ποιήματά σου υπό μάλης,
λες κι έπεσες από τον ουρανό
με τους άσσους των γηπέδων
στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη,
ή στο τέρμα της Ιάσονος
κι έγιναν οι προσδοκίες απαιτήσεις
μέλλοντες αόριστοι, αμίμητα ζώα,
σκυλιά που γαβγίζουν τις νύχτες
στην αρχή της άλλης πόλης.
Μόνο πρόσεχε τις λέξεις αναρριχώμενα
Μη σε πάρουν κάποιο βράδυ στο λαιμό τους
ή πάρουν εργολαβία το ποίημα
– κι είναι το τελευταίο σου