Στον ουρανό τα σύννεφα
στήσαν χορό θλιμμένο
και πέφτει ο πόνος τους βαριά
σταλαγματιά-σταλαγματιά
στο δρόμο τον απέραντο
και τον ερημωμένο.
Κι απόψε δεν εφάνηκες
κι απόψε περιμένω...
Στην ερημιά της στράτας μου
το στεναγμό μου αφήνω
και πέφτουνε μες στα στενά
τα παγωμένα δειλινά
και τον καημό μου παίρνουνε
και τονε κάνουν θρήνο.
Κι απόψε δεν εφάνηκες
κι απόψε τι θα γίνω...