Kadranımda döndü mazeret ve akrebim bu saati gösterince, bastı ölüme tek bi mermi içten. Vuruldu
gözlerim görüntülerde sancı, huzursuz hack ledin ansızın pozunla resmen.
Çağrılarda bekledim umudu söndü her alev misali, ördüğüm bu hürmet öldü. Rhyme'sa girdi kanıma
bak dedi lirik'se sende, yaz stille uysun kalıba al şu gardı çak bi ferde.
Yok, şekerli bir hayat dibinde kaygı beslenirdi, nerde mutlu olsak çökerdi benliğim. Düş yakamdan
ihtiyaçla önüme sunmayın bu zalim hakkı, verdi tanrı yokladı inancı bende.
Yas tutmalıydım önceden bu aşk'a, as kendini boğazla fermanınla, yak duygular yürekte pek kurak,
benim dilimde ruhu girdabında söndü her bi hak.
Nedense beklenenler hep firara gebe bu hale çare yok ve name yokluğunda, satırla boğuşan ellerim
dudakta, okunmuş her bir cümlenin de mimarıydı. kalbim! akla sunduğun palavra mıydı
Nerede beklenen cevaplar ecelle randevum var. acıma merhem olarak akla, bıraktığım bir şey var.
Elvedalar sanki beni de yokluyorlar, anlıyorlar amma taş misali duymuyorlar
İstila hayata barışın anlamıyla bakamamak ki elveda bu canı cananında arayıp bulamamak ve istifa
zaman güzergâhında sanki bir durak ulan bunak kaçıncı sorgu kalbim orada aç da bak
Bir nokta koyalım her bir nükte sonuna dikte ederek aklı sınama bitti terkedilmiş her umutta ruhum
dilenci rolüne girdi bekletildi çoğu kez isteğim tamam kesin rapim kirası kalemimin.