Στα πέλαγα της μοναξιάς μου
ονειρεύομαι ξανά
στα βάθη της μαύρης καρδιάς μου
ψάχνω λίγη συντροφιά
πόσο μου `λειψες ψυχή μου
ματώνει πάλι το κορμί μου
κάθε φορά που αναπολώ
τα ματάκια σου τα δυο
Στα όρια του αδειανού μυαλού μου
φυλακίζομαι ξανά
μες τα σοκάκια του καημού μου
αναζητώ παρηγοριά
πόσο μου `λειψες ψυχή μου
ματώνει πάλι το κορμί μου
κάθε φορά που αναπολώ
τα χεράκια σου τα δυο
Αχ ψυχούλα μου
αχ καρδούλα μου
έλα απόψε στ’ όνειρό μου να σε δω
αχ ψυχούλα μου
αχ καρδούλα μου
πόσο μου 'λειψες ξεχνώ
θέλω να σε δω
...πόσο σ’ αγαπώ