Και τώρα ποιος
ποιος είν’ ο νέος σταθμός
που θέλεις να φτάσεις
Θα ζεις αλλιώς
κι όμως προτού θυμηθείς
θα θες να ξεχάσεις
Με άφησες πεντέξι έτη φωτός
πιο πίσω
και άνοιξες μια πύλη στον ουρανό
να σ ακολουθήσω
Περιμενέ με σε φτάνω σε λίγο
κι αν σ’ ακουμπήσω ποτέ δε θα φύγω
είν’ ο ουρανός σκοτεινός
μα δε φοβάμαι τα μάτια μου ανοίγω
περιμενέ με σε φτάνω σε πιάνω
κι αν σ’ ακουμπήσω ποτέ δε σε χάνω
είν’ ο σφυγμός δυνατός
κι όσο σε θέλω ανεβαίνει πιο πάνω
Kαι τώρα πως
πως νιώθεις όταν ξανά
μ’ αγγίζεις
λες πως δε θες
μα στο αυτί μου μετά
πως μ’ αγαπάς ψυθιρίζεις
Με άφησες πεντέξι έτη φωτός
πιο πίσω
και άνοιξες μια πύλη στον ουρανό
να σ ακολουθήσω
Περιμενέ με σε φτάνω σε λίγο
κι αν σ’ ακουμπήσω ποτέ δε θα φύγω
είν’ ο ουρανός σκοτεινός
μα δε φοβάμαι τα μάτια μου ανοίγω
περιμενέ με σε φτάνω σε πιάνω
κι αν σ’ ακουμπήσω ποτέ δε σε χάνω
είν’ ο σφυγμός δυνατός
κι όσο σε θέλω ανεβαίνει πιο πάνω