Κοίτα πως τα φέρνει ο καιρός
εγώ εδώ κι εσύ εκεί μακριά
κι ό,τι λέγαμε και οι δυο δεδομένο
στο θρανίο του σχολείου γραμμένο
"αχώριστοι φίλοι"
μα το χιλιόμετρο έγινε μίλι
κι ύστερα πέρασε χωριά και κωμοπόλεις
λίμνες βουνά και γκρίζες πόλεις
για να σε βρει δίπλα στο αυτί μου
να περιγράφεις τη μέρα σου
γυναίκες και φίλοι
σχολή και δουλειά
είναι άραγε η ζωή σου ακόμα όπως τη ζούσες;
μισή δική μου
Μίλα μου όσο θες
θα `μαι εκεί για να ακούω τα πάντα
κι ό,τι και να λες
θα `ναι για μένα χαρά
η φωνή σου στην άλλη μεριά της γραμμής
πριν το πεις
θα είμαστε ήδη τριάντα
τόσο κοντά μα τόσο μακριά
Κοίτα πως τα φέρνει ο καιρός
ο χρόνος είναι ένας άπιαστος κομήτης
γεμάτος σκόνες κι αναμνήσεις
έρωτες λάθη ενοχές κι απαιτήσεις
ακαταμάχητες καταχρήσεις
μα πριν με κλείσεις
θέλω ακόμα να ξέρεις
πως όσο εσύ υποφέρεις
άλλο τόσο εγώ
θέλω να `σαι εδώ
κι ας είναι έστω για λίγο
θα πρέπει σύντομα να φύγω
ξέρω πως δεν το θέλεις