Η ώρα έχει πάει πάλι πέντε
κουράστηκα να ζω στο πάρα πέντε
να βλέπω τη ζωή να μικραίνει
κι η απουσία σου να μ’ αρρωσταίνει.
Να ζω και να πεθαίνω κάθε νύχτα μ’ αγωνία
τραγούδια πονεμένα ακούω στα ηχεία
για σένα που μου λείπεις μου μιλάνε και ραγίζω
που δε σ’ αγγίζω.
Πως να σ’ αρνηθώ που ακόμα σ’ αγαπάω
όλα είσαι εσύ δεν έχω που να πάω
πως να σ’ αρνηθώ που ζω στη φυλακή μου
κι όταν άλλον αγκαλιάζεις βασανίζεις το κορμί μου.
Τα μάτια σου παντού με κυνηγάνε
τα χέιλη σου για μένα δε μιλάνε
γιατί τα όνειρά μου αφανίζεις
γιατί σαν ξένο με αντιμετωπίζεις.
Να ζω και να πεθαίνω κάθε νύχτα μ’ αγωνία
τραγούδια πονεμένα ακούω στα ηχεία
για σένα που μου λείπεις μου μιλάνε και ραγίζω
που δε σ΄αγγίζω.