Αχ ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί,
κάθε σου δρόμος για μένα ανοιχτή πληγή.
Κάθε σου αγάπη για μένα είναι στεναγμός,
κάθε σου γέλιο στα χείλη μου βγαίνει καημός.
Άδειες σκέψεις μες του μυαλού τις στοές
χάνουν το λόγο, το σήμερα μου μοιάζει χτες.
Παγώνει ο χρόνος, νιώθω τα πόδια μου βαριά,
χέρια υψωμένα , στους ώμους γίνονται φτερά.
Αχ ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί.
Κλείνω τα μάτια, κρύβω τα λόγια σαν παιδί
σβήνω και γράφω, μα πάλι άδειο το χαρτί.
Λέξεις πηδάνε, στήνουνε γύρω μου χορό,
πέφτουνε κάτω και σχηματίζουν σ’ αγαπώ.
Πανάθεμά σε που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ
και σε γλεντάω σε κάθε λάθος ή σωστό.
Μα κάθε μέρα ριζώνει μέσα μου οργή,
αχ, ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί.
Αχ ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί.