Είσαι στο χρόνο μια πληγή και μέσ’ στα όνειρά μου,
όλα για μένα είσαι εσύ μα είσαι μακριά μου,
πες μου πώς ν’ αντέξω, πες μου πώς να παλέψω,
ψάχνω στο χρόνο το φιλί τα χείλη μου να βρέξω.
Θέλω να φωνάξω έτσι, για να ξεσπάσω,
μα είσαι τόσο μακριά, πες μου πώς να σε φτάσω,
θέλω να φωνάξω έτσι, για να ξεσπάσω,
όμως δεν έχω τα φτερά κοντά σου να πετάξω.
Άσε με να ονειρευτώ πως είσαι εδώ ακόμα
κι όλη τη νύχτα να φιλώ το ολόγλυκό σου στόμα,
πες μου πώς ν’ αντέξω, πες μου πώς να παλέψω,
ψάχνω στο χρόνο το φιλί τα χείλη μου να βρέξω.
Θέλω να φωνάξω έτσι, για να ξεσπάσω,
μα είσαι τόσο μακριά, πες μου πώς να σε φτάσω,
θέλω να φωνάξω έτσι, για να ξεσπάσω,
όμως δεν έχω τα φτερά κοντά σου να πετάξω.