Βαριά θλιμμένος κάθισα
σε πέτρα μαυρισμένη
πονεί η καρδιά και δένεται
για μια ζωή χαμένη.
Πονώ και ο αντίλαλος
το βογκητό μου παίρνει
τι βαρύς καημός
με δέρνει.
Μπροστά στα πόδια μου έρχεται
το κύμα και ξεσπάει
κι όπως θρηνώ τον χωρισμό
με βογκητό απαντάει.
Πονώ και ο αντίλαλος
το βογκητό μου παίρνει
τι βαρύς καημός
με δέρνει.
Πού να 'ναι η μανούλα μου
να με 'βλεπε που λιώνω
και ότι καταστράφηκα
για μιας γυναίκας πόνο.