Ρωτάνε οι φίλοι μου τι κάνω, πώς περνάω.
Κι από συνήθεια "καλά" τους απαντάω.
Όμως το ξέρουν ότι μέσα μου πονάω
γιατί ακόμα ο τρελός σ’ αγαπάω...
Νυχτώνει μέσα στην καρδιά μου,
νυχτώνει μεσ’ στα όνειρά μου.
Νυχτώνει και μου λείπεις πάλι
και χάνομαι μεσ’ στου πιοτού τη ζάλη...
Έλα πίσω να με σώσεις
κι από τον καημό να με γλιτώσεις!
Έλα πίσω που είμαι μόνος!
Έγινε η φυγή σου δολοφόνος...
Ρωτάνε οι φίλοι μου τι τρέχει, τι συμβαίνει
και η συμπεριφορά μου μοιάζει τόσο ξένη.
Όμως το ξέρουν πως ο νους μας τυχαίνει
όποιος πονάει μόνο το καταλαβαίνει...