Ποιος έκοψε το χρόνο σε ημερομηνίες,
σαν κύκλος είναι η ζωή κι εμείς όλο γωνίες.
Το φόβο μας σκεπάζουμε με λαμπερά στολίδια
Τίμιο Ξύλο η ζωή κι εμείς τα ροκανίδια.
Ξεβάφει η κόκκινη μπογιά στα δυο σου χείλη,
αυτή που σου `βαλαν ζωγράφοι στη Μονμάρτη
και όλοι οι όρκοι σου γι’ αγάπη κάθε Μάρτη,
βγαίνουνε ψέματα την πρώτη του Απρίλη.
Δώσε στον άγγελο νερό, στον έρωτα ασυλία,
είναι βιβλίο η ζωή κι εμείς άνω τελεία.
Έξω χορεύουνε στο φως, απ’ τη σκιά ξεκόλλα,
είναι μυστήριο η ζωή κι εμείς λιγάκι απ’ όλα.
Ξεβάφει η κόκκινη μπογιά στα δυο σου χείλη,
αυτή που σου `βαλαν ζωγράφοι στη Μονμάρτη
και όλοι οι όρκοι σου γι’ αγάπη κάθε Μάρτη,
βγαίνουνε ψέματα την πρώτη του Απρίλη.