Ik zag de donkergrijze massa
De golven beukten op de dijk
Ik zag boom bijna breken in de wind,
De bliksem en de donder vielen tegelijk
Toen zag ik niets ik had water in mijn ogen
De wind sneed mijn adem af en geselde mijn huid
Ik gaf een schreeuw om mijn eigen stem te horen
En ik weet nog dat ik dacht hier kom ik nooit meer uit
Nu de wolken zijn verdwenen
Nu de regen is gestopt is gestopt
En in de plassen op de straat
De zon weerschijnt
Zou het niet altijd moeten zijn als nu
Als in de stilte na de storm
Waarin ik kijk naar wat er op het strand ligt
Naar wat er overbleef van het schip dat is vergaan
Waarin ik beef als ik weer naar huis loop
Bang dat wat me lief is niet is blijven staan
Waarin ik ren de laatste honderd meter
En elke stap mijn zekerheid verder ondermijnt
Waarin ik schreeuw om jouw stem te horen
De stem die mij vertelt wij blijven overeind
De wolken zijn verdwenen
De regen is gestopt is gestopt
En in de plassen op de straat
De zon weerschijnt
Zou het niet altijd moeten zijn als nu
Als in de stilte na de storm