Μου χτυπάς σιγά την πόρτα
μες στο πρωινό
κι είναι η λύπη σου μεγάλη
απ’ το χωρισμό.
Μου χτυπάς σιγά την πόρτα
μες στο πρωινό
και ζητάς πάλι σαν πρώτα
να ‘ρθω να σε δω.
Αυτή η πόρτα που χτυπάς
δεν είναι πια για σένα,
αφού πικρά μ’ αρνήθηκες
και έφυγες στα ξένα.
Μου χτυπάς σιγά την πόρτα
μες στο δειλινό,
μ’ ένα δάκρυ στη ματιά σου
κι αναφιλητό.
Μου χτυπάς σιγά την πόρτα
μες στο δειλινό,
με τον πόνο στην καρδιά σου
κι αναστεναγμό.
Αυτή η πόρτα που χτυπάς
δεν είναι πια για σένα,
αφού πικρά μ’ αρνήθηκες
και έφυγες στα ξένα.