Τη μπαλάντα που έχω γράψει
στο όνομά σου έχω τάξει, χάνομαι
Κι όλο κάνω πως δε βλέπω
μα καρδιά μου δεν αντέχω, χάνομαι
Μες στο σκοτεινό κέλί μου
κουβαλάω το κορμί μου,
κουβαλάω όλα όσα μου άφησες
Σε θυμάμαι, σ’ αγαπάω
Σε σκοτώνω, σε πετάω
Στη σκία σου τη χαρά μου κράτησες
Δε σε θυμάμαι
Δε σε θυμάμαι
Τη μαύρη θύελλα που κρύβεις μες στα μάτια σου
Δε σε θυμάμαι
Δε σε θυμάμαι
Όχι, δε γίνεται να ζω με τα σημάδια σου
Δε σε θυμάμαι πια
Δε σε θυμάμαι πια
Με τα ψέματα στολίζω
τις βρισιές που ξεστομίζω, χάνομαι
Με τα ψέματα γελάω
Με τα ψέματα πονάω, χάνομαι
Κι όταν πάλι σ’ ανταμώνω
με τα ψέματα φιλιώνω
πνίγομαι ξανά στην τρικύμία σου
Δε πειράζει που έχεις φύγεις
Δε με νοιάζει τι θα γίνει
Έχω συντροφιά την απουσία σου