Verse 1:
Denediğin her yol seni başa çıkarıyosa
Bela dolu günlerinle başa çıkamıyosan
Sesin soluğun nefesin tıkanıyosa
Kendini boşluğa bırakıyosan
O zaman düş dahada dibe
Düş düş daha da dibe
Her düş kurduğun an
Düşüceksin daha derine
Yazılı ruhuna bunca bela
Günahlar serpilir 4 yanına
Daha yolun yarısına uğramadan
Adil diildi bunca veda
Sonucu doğdun yaşadın öldün
Güne uyandın bi daha gördün
Bi daha doğdun bi daha öldün
Acıyı tatdın bu nasıl kördüğüm
Yaşamak
Sadece nefes almaktan ibaret değil
Böyle yaşamak
Daha en başta cinayetti
Şartlar sana emretti ve böylece kendini defnettin
Şiddete eğilimin artıyodu sevdiğin sadece nefretti
Aşkmı fahişesin farkın biraz daha şehvetli
Gözbebeklerime baktığın an yaşadığın sadece refleksti
Nakarat:
Sebebini sormadan, yaşıyoruz hergün adeta
Asla değişme, hep böyle sade kal
Sessiz ol uyanma bu kaçıncı elveda
Yine yarım bu macera
Verse 2:
Sessizlik sarar bütün duvarları
Kaderim emer yutar edilmiş tüm duaları
Annem derdi arayıp durursun bak bu anları
Buzlu bardak mor şişeler şu anda çok muazzamım
İnadına düşüyorum peşine ucunda olmasada zaferim
Her yudum yaklaştırıyo kanımla doldu yine kadehim
Bi gun kesilicek nefesim tabi hepimizin kaderi
Bikaç milyar soluğuz ne kadar ediyoki adedi
Nakarat:
Sebebini sormadan, yaşıyoruz hergün adeta
Asla değişme, hep böyle sade kal
Sessiz ol uyanma bu kaçıncı elveda
Yine yarım bu macera