Verse 1
Είπα ν’ αλλάξω οχυρό μα ξαναβρέθηκα κάπου στο Πέραμα
απωθημένα μιας ζωής είπα να κάνω κέρασμα
χρόνια φρουρώντας τις δικές μου Θερμοπύλες
κι οι μάχες που έχω χάσει σήμερα γίνονται ασπίδες
είδες, πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά
άνθρωποι που εμπιστεύεσαι να προκαλούν αυτή τη φθορά
εκ των έσω
συνοδοιπόροι που στράφηκαν σε αντίθετη φορά
έστω, ας είναι, αφήνω τα πράγματα όπως είναι κι όπως έχουνε
κουράστηκα να φτιάχνω είδωλα που στο χρόνο δεν αντέχουνε
πιστεύω ακόμα στο Θεό που μας διδάξανε
έστω κι αν αυτοί που το διδάσκουν δεν το πιστεύουνε
πιστεύω ακόμα σε αξίες που χάθηκαν
σε λόγια κι αλήθειες που θάφτηκαν
σε κομμάτια σαν κι αυτό που φτιάχτηκαν
για να υποστηρίξουν ό,τι έχει απομείνει
πιστεύω στην ανιδιοτελή αγάπη και στη δικαιοσύνη
αξίες που μάλλον αφορούνε πλέον λίγους
και σίγουρα απουσίαζαν στην επίθεση στους διδύμους πύργους
Στο οχυρό μου κλείνομαι και περιμένω την προδοσία
τον Εφιάλτη να οδηγήσω στην τελευταία του κατοικία
(... τον Εφιάλτη να οδηγήσω στην τελευταία του κατοικία...)
Chorus
Στέκομαι εδώ λοιπόν στων μουσικών Θερμοπυλών τα στενά
κάθε πρωί γεννιέμαι και σταυρώνομαι ξανά
δεν μ’ ενδιαφέρει αν τους σκότωσαν και πόσους
ο Εφιάλτης πάντα δείχνει τους τριακόσιους
Verse 2
Μπορεί να στέκομαι λοιπόν εδώ ξανά στα ενδιάμεσα
τριγύρω μου να πέφτουν όλα τ’ άλλα οχυρά
μπορεί ο εχθρός να μας έχει χορτάσει πυρά
αλλά λυπάμαι δεν φεύγω, εγώ δεν πάω πουθενά
μπορεί τ’ αδέρφια μου πια να έχουν όνειρα στείρα
τον Τσε να τον κάνανε μπλούζα κι αναπτήρα
ο Σαρόν να έχει διαλύσει την Παλαιστίνη
αλλά γιατί να φύγω εγώ αφού μένουν εκείνοι
Μπορεί τα χέρια μας να είναι με βέλη γεμάτα
και το αίμα μας να έχει εξ ολοκλήρου στερέψει
μπορεί ο Θεός να χάθηκε στους ουρανούς για πάντα
αλλά σώπα και πολέμα ... γιατί έχεις διαλέξει
μπορεί η δικαιοσύνη να `πεσε κι η ελπίδα
κι ό,τι πίστευα να μοιάζει στη σωρό του Λεωνίδα
αλλά εδώ μέσα στο οχυρό μου ντυμένο
βάλλομαι θάβομαι αλλά για ό,τι πιστεύω πεθαίνω
πήγαινε πες λοιπόν σε αυτόν που σου είπε να εγκαταλείψω
ότι δεν έχω που να πάω σε κανέναν δε θα λείψω
κι αν θελήσει κάτι να μου πει ξανά
θα `μαι εδώ στις δικές μου Θερμοπύλες και Στενά...
Chorus
Στέκομαι εδώ λοιπόν στων μουσικών Θερμοπυλών τα στενά
κάθε πρωί γεννιέμαι και σταυρώνομαι ξανά
δεν μ’ ενδιαφέρει αν τους σκότωσαν και πόσους
ο Εφιάλτης πάντα δείχνει τους τριακόσιους