Είχα δυο φίλους μια φορά
που μεγαλώναμε παρέα
μέσα στην ίδια γειτονιά
ξέγνοιαστοι μια ζωή κι ωραία
τον ένα λέγανε Χρηστάκη
τον άλλο έλεγαν Μηνά
ποδόσφαιρο κρυφτό κυνήγι
στα μαγεμένα δειλινά
Πέρασε όμως ο καιρός
και φτάσαμε στην εφηβεία
εδώ αρχίζει η ζωή
και τελειώνουνε τ’ αστεία
ο ένας πήγε στα καράβια
κι άλλος στην οικοδομή
κι εγώ ψιθύριζα τραγούδια
κι ερχόμουνα σε σας γραμμή
Αχ βρε φιλαράκια πως περάσαν τα χρονάκια
και πιάστηκαμε στου κόσμου την παγίδα
αχ βρε φιλάρακια να `μαστε ξανά παιδάκια
στις αλάνες με κοντά παντελονάκια
Είχα δυο φίλους μια φορά
που όταν έγιναν μεγάλοι
παίζανε με τον έρωτα
παίρναν τη μια διώχναν την άλλη
δεν `ξεραν όμως τελικά
πως το παιχνίδι της αγάπης
δεν είναι όπως μια φορά
όσο κι αν ζεις δε θα το μάθεις
Τώρα τα δυο μου φιλαράκια
οι γυναικοκατακτητές
ο ένας είναι στο τρελάδικο
κι ο άλλος ζει στις φυλακές
Αχ βρε φιλαράκια πως περάσαν τα χρονάκια
και πιάστηκαμε στου κόσμου την παγίδα
αχ βρε φιλάρακια να `μαστε ξανά παιδάκια
στις αλάνες με κοντά παντελονάκια
Όσο για μένα μη ρωτάτε
γιατί τα παίρνω ώρες ώρες
παντρεύτηκα με μια γυναίκα
και μου `χει κάνει πέντε κόρες
άργησα να το καταλάβω
μα όσο ζει κανείς μαθαίνει
πως μια γυναίκα μας γεννάει
και μια γυναίκα μας πεθαίνει
Αχ βρε φιλαράκια πως περάσαν τα χρονάκια
και πιάστηκαμε στου κόσμου την παγίδα
αχ βρε φιλάρακια να `μαστε ξανά παιδάκια
στις αλάνες με κοντά παντελονάκια