Φώτα κλειστά και στο σκοτάδι περιμένω
κάποιο σημάδι από `σένα και πεθαίνω.
Μάτια θολά και το τηλέφωνο χτυπάει
όμως δεν ήσουνα εσύ. Γιατί;
Τι να σου πω για να πιστέψεις πια σε μένα;
Πως η ζωή μου εξαρτάται από σένα;
Τι να πω; Πόσα ακόμα να σου πω;
Πόσα ακόμα σ’ αγαπώ για να γυρίσεις πια σε μένα;
Δεν μπορώ...
Γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω
τα λάθη μου με κάνανε να μάθω.
Γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω
εσύ είσαι ό,τι είχα, έχω, θα `χω.
Έξω βροχή και όπου να `ναι ξημερώνει
και η δική σου απουσία με σκοτώνει.
Τι να σου πω, πόσα ακόμα να σου πω;
Πόσα ακόμα σ’ αγαπώ;
Δεν μπορώ...
Γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω
τα λάθη μου με κάνανε να μάθω.
Γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω
εσύ είσαι ότι είχα, έχω, θα `χω.