Ίσως να το ’χα φανταστεί
πως θα σε γνώριζα μια Κυριακή
σε μια άδεια πόλη φωτεινή
να στέκεις λυγερή, απόκοσμη.
Μιλήσαμε για μουσική
που άλλος κανείς δεν ξέρει
και φάγαμε και ήπιαμε
κείνο το μεσημέρι.
Θεέ μου ήσουν τόσο όμορφη
και ήταν καλοκαίρι.
Ρωτάω αν έχεις μυστικά
κι εσύ κοιτάς ψηλά στον ουρανό.
Tα τσακισμένα όνειρα τα κάνεις
να πετούν ψηλά μακριά από δω.
Τα χέρια σου στα χέρια μου,
η ανάσα μου δικιά σου.
Ίσως να το ’χα φανταστεί
πως θα ’τρεμα μπροστά σου.
Τα χέρια μου στα χέρια σου,
η ανάσα μου δικιά σου.
Ίσως να το’χα φανταστεί
πως θα σε γνώριζα μια Κυριακή.
Κι όμως δεν είχα φανταστεί
πως θα’ρθει αυτή η στιγμή
να φεύγεις μοναχή.
Τα χέρια σου στα χέρια μου,
η ανάσα μου δικιά σου.
Να μας ενώνει η μουσική,
να τρέμω εδώ μπροστά σου
Τα χέρια σου στα χέρια σου,
η ανάσα μου δικιά σου.