Πάλι απουσίες θα πιω
πάλι δεν θ’ αντέχω την άδεια σου θέση
άνθρωπο δεν θέλω να δω
όσα μου ‘χεις κάνει σε ποιον να τα πω.
Καταδύομαι
σ’ εκείνα τα παράπονα που σου ‘χω
και διαλύομαι,
με πνίγει ο μεγάλος μου θυμός.
Μεγάλος θυμός που έφυγες με κυριεύει
στο σπίτι χαμός, σπασμένα παντού το πρωί.
Μεγάλος θυμός, το τέλος μας δεν το πιστεύει
καλώς ή κακώς σε ήθελα τόσο πολύ.
Μεγάλος θυμός
θα είχε πολλά να σου πει.
Πάλι στο μυαλό μου θα φταις
τα σενάρια μου θα με αρρωσταίνουν
χαίρεσαι που λείπω ή κλαις
όταν σε ρωτάνε για μένα τι λες.
Μάτια ορθάνοιχτα
στην πόρτα καρφωμένα μήπως έρθεις.
και μεσάνυχτα
με πνίγει ο μεγάλος μου θυμός.
Μεγάλος θυμός που έφυγες με κυριεύει
στο σπίτι χαμός, σπασμένα παντού το πρωί.
Μεγάλος θυμός, το τέλος μας δεν το πιστεύει
καλώς ή κακώς σε ήθελα τόσο πολύ.
Μεγάλος θυμός
θα είχε πολλά να σου πει.
Μεγάλος θυμός, στο σπίτι χαμός.
Μεγάλος θυμός, το τέλος μας δεν το πιστεύει
καλώς ή κακώς σε ήθελα τόσο πολύ.
Μεγάλος θυμός
θα είχε πολλά να σου πει.