Λίγο πριν βγούνε τα cd
τότε ακούγαμε κασέτες
τότε η ζωή ήταν κομεντί
φραπέ τσιγάρο και ρακέτες
Πριν έρθει εδώ ο καπουτσίνο
πριν μάθει κόλπα ο καφετζής
που ήταν νέος ο Πατσίνο
και ο Ντενίρο ταξιτζής
Τότε στα πάρτι έπαιζε φλερτ
και οι γονείς μας βλέπαν ΕΡΤ
κι αν πήγαινε η ώρα μία
παίρνανε την αστυνομία
Τώρα η καρδούλα που κλαίει
ένα τραγούδι όλο λέει
ένα τραγούδι που ‘χα γράψει
σε ενενηντάρα TDK
Τότε ακούγαμε νιρβάνα
βάζαμε ανάποδα τα flight
τίγκα τα τζιν στην παραμάνα
λέγαμε όλο “μου τη σπάει”
Μα απ’ όταν ήρθαν τα cd
και τα mp3 κάνανε φάση
έχουμε μπει στο ρελαντί
και τις κασέτες μας ξεχάσει
Κόβαμε τα μανίκια από τα τζιν τα μπουφάν
τα βλέπαν οι μανάδες μας και φώναζαν "ΑΜΑΝ"
κονκάρδες συγκροτήματα και στο γουόκμαν πάντα
έπαιζε ασταμάτητα η αγαπημένη μπάντα
Από καφέδες πίναμε φραπέ γλυκό με γάλα
ακούγαμε το Central Park του Γιώργου του Πιλάλα
ήτανε τότε η ζωή μια άγραφτη κασέτα
κι ένα τσιγάρο στα κρυφά, σε κάποια τουαλέτα