Köhne bir istasyondu, vedalaştık
Birleşmez rayları paralel giden
Kırık yüreklerde bir eksik buse
Buhar dumanına karıştı sözler
Şu tren yolları nereye gider
Dağa gider, düze gider
Verilmiş bir söze gider
Sese gider, yasa gider
Küser dönmeze gider
Anam şu tren yolları nereye gider
Yarim şu tren yolları nereye gider
Gözlerinin rengi yeşile kaçar
Göçmen kuşlar gibi yorgunca bakar
Varlığın içime yıldızlar saçar
Varamaz gecem gecelerine