Της κόκκινης τριανταφυλλιάς
θα κλέψω τ’ αεράκι
που παίζει με τα φύλλα της
και της κρυφομιλά
να σβήσει από τα μάτια σου
το μαύρο συννεφάκι
κι αυτό το δάκρυ το κρυφό σου
στα ματόφυλλα
Θα κλέψω της μικρής βροχής
την πιο χρυσή σταγόνα
πριν γίνει λάσπη και χαθεί
στη γη τη σκοτεινή
να στην κρεμάσω φυλακτό
στο τέλος του αιώνα
να γίνει η νύχτα της ζωής σου
ολοφώτεινη
Σε μελισσόκηπο θα μπω
με κίνδυνο μεγάλο
όταν κοπάδι μέλισσες
τρελά στριφογυρνά
το μέλι το βασιλικό
στα χείλη σου να βάλω
για να γλυκάνω της καρδιάς σου
τα παράπονα