Δυο αγάπες στη καρδιά μου έχω κλείσει,
η πατρίδα η μια, κι η άλλη εσύ,
δυο αγάπες που με έχετε μεθύσει,
με της δόξας και του πόθου το κρασί.
Τώρα όμως που η πατρίδα με γυρεύει
και στον πόλεμο η φωνή της με καλεί,
η αγάπη μου για `κείνη περισσεύει
και σ’ αφήνω, έχε γεια μ’ ένα φιλί.
Μη δακρύσεις που σ’ αφήνω
και στον στον πόλεμο θα πάω,
μη ζηλέψεις που την άλλη
πιο πολύ την αγαπάω.
Φίλησέ με δίχως λύπη, διώξε κάθε καρδιοχτύπι,
κάθε πόθο σου τρελό και σαν γνήσια Ελληνίδα
μια και πας για την πατρίδα,
με τη νίκη στο καλό.
Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και σένα
μ’ ένα έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
το γαλάζιο της θυμίζουν ουρανό.
Μη θαρρείς ότι δε με νοιάζει που σε χάνω,
μα σαν Έλληνας τον όρκο μου κρατώ
κι αν για `κείνη σκοτωθώ εκεί επάνω,
πρέπει να `σαι υπερήφανη γι’ αυτό.
Μη δακρύσεις που σ’ αφήνω
και στον στον πόλεμο θα πάω,
μη ζηλέψεις που την άλλη
πιο πολύ την αγαπάω.
Φίλησέ με δίχως λύπη, διώξε κάθε καρδιοχτύπι,
κάθε πόθο σου τρελό και σαν γνήσια Ελληνίδα
μια και πας για την πατρίδα,
με τη νίκη στο καλό.