Τις ώρες που ο κόσμος δε κοιτάζει
στους δρόμους τα φανάρια είναι σβηστά
η σκέψη σου πατάει τέρμα γκάζι
και φρενιάζει παρέα με μια ψεύτρα μοναξιά
Τα ψέματά της με κατηγορούνε
σου λένε ότι πια δε σ’ αγαπώ
κι εσύ στέλνεις βελάκια στην καρδιά μου για να μπούνε
να βλέπεις να γελάς που αιμορραγώ
Ψάξε τη νύχτα να με βρεις
στο διπλανό το μαξιλάρι
μεσ’ το γραφείο να με δεις
να σου σκαλίζω το συρτάρι
Ψάξε τη νύχτα να με βρεις
μεσ’τα σεντόνια τριγυρίζω
και στο μπαλκόνι θα με βρεις
τον έρωτά μας να ποτίζω
Ενώ η αμφιβολία σε παιδεύει
απ’έξω συννεφιάζει ο καιρός
η αγάπη και το μίσος είναι δίχτυ που μπερδεύει
και γίνεται ο καφές σου πιο πικρός