Bin Dokuzyüz Kırkbeş
Gel asırlardan uzanda tut ellerimi sımsıcak
Yoksa bendeki çocukda böyle çaresiz kalacak
Öfke ile beslenen çocuklar yalnızdırlar
Ve ümitleri çiçeklerden acıları tarihlerden
Senin gibi benim gibi onlarda hep insandılar
Ve sevgiye inandılar ve saygıya inandılar
Senin gibi benim gibi
Onlar biraz terkedilmiş biraz küskün çocuktular Sanki biraz önce bilmiş
Sanki yetersiz sevilmiş
Sanki utandılar kavgadan ve sustular
Öp incilenen göz yaşları kurusun inançlarında
Sene bin dokuzyüz kırkbeş onlarda hep insandılar
Ve sevgiye inandılar ve saygıya inandılar
Senin gibi benim gibi.