Kararmış gecenin aydınlığı olan ay
Yansıyor kıyıdan benim içime kadar
Çekiyor gözümü karanlık derinlere
Vücudum ürperip soğuk sesli dalgalarda
Yalnızlıktan korkuyorum
Ne bir yer ne kimse hiçbir şey görünmüyor
Sessiz çığlıklarımla duyulmak mümkün değil
Baktığım her yer boşluk tutulacak yerim yok
Oturduğum kum bile benden kaçmak istiyor
Yalnızlıktan korkuyorum
Yalnızım Yalnızım
Çok yalnızım Çok yalnızım
Yalnızım Yalnızım
Çok yalnızım Çok yalnızım