Her gün kapımın önünden geçer bu trenler,
Her bir vagonundan içime eker, yeni düşünceler…
Bitme kaygıları, alışkanlık sancıları gibi nedenden,
Birbirine çarpıp oluşturdu cümlelerim, koca ünlemler…
Kötü rüyalar değil, yalnız avcılar değil, yalnızlıklarım değil…
Yorgun bedenimden, her bir hevesimden, soluk gökyüzünden bile çok…
Nolur anlayın beni, nolur anlayın beni böyle yaşanmaz biliyorum !
Sonsuz denizlerden, kim bilir nelerden,
Daha çok korkutur beni
Yokluğun, yokluğun, yokluğun
Üzer beni mahveder beni,
İçime hapseder beni…