ik richt me gapend op en staar naar het theater
de letters van haar naam weerspiegeld in de Amstel
gerimpeld als de afdruk van haar laken in mijn
linkerzij
Sabine's gezicht, onopgemaakt en haast onwezelijk voor
mij
Sabine's gezicht, ongunstig belicht door de morgenzon
en onweerstaanbaar in de stenen woestenij
roem maakt dat een vrouw een stad bekijkt van achter
ramen
gejuich brengt geen mens samen met een ander
dwingt haar naar de kring en plaatst haar naast de
maatschappij
Sabine's gezicht, onopgemaakt en haast onwezelijk voor
mij
Sabine's gezicht, ongunstig belicht door de morgenzon
en onweerstaanbaar in de stenen woestenij