Yine bir hayal kırıklığının sonrasında ben,
Tek başıma gülümserim kulaklarını çınlatırken.
'Demiştim ben' dediğini duyar gibiyim olsun.
Bu kez pek te suçlu değilim hak verirsin belki anlatırken.
Bizim sokağı bilirsin işte tam başındayım.
Tek başına da çekilmez bir kulaklık takılmalı.
Bir tur attım ve bulamadım yapacak bişey duramadım.
Gidip bir görmek istedim evinin yolunu yarıladım.
Belki de taşınmıştır ilk gününden hatta.
Hatırladın mı taş atmıştık bizde kaldığın akşam?
O günden sonra bakamamıştık annesinin yüzüne.
Çocukluktan geriye kalan herşey böyle olsa keşke.
Neyse, sonunda geldim yıllar sonra aynı yere.
Oturdum karşılıklı bakıştığımız merdivene.
Düşündüm, hissedip te pencereye çıkar mı?
Beklemeye koyulmuşken kulaklığımı çıkardım.
Nakarat x2
Gördüm başa döndü herşey.
Dediklerin doğru çıktı.
Yanılsaydın keşke, olsaydın.
Burada herşey aynı.
Geri dönmen için ne çok sebep var.
Üstelik umutlandım.
Keşke duysaydın...
Bir saate kalmadan açıldı perde.
Dedim ki 'iyi ki gelmişim O bıraktığım yerde.
Korkmuş gibiydi aniden çekip kapattı perdeyi.
Etrafa bakındım yanlış mı geldim neredeyim?
Ayaklandım birden yanınca apartman lambası.
En tedirgin olduğum şeyse değiştiğimi sanması.
Dört kişi çıktılar kapıdan önce kendisi.
Sonra bir çocuk bir adam ve arkasından annesi.
'Beklemez' dediğin o an bir daha geldi aklıma.
'Dost doğru söyler' demiştin ben sade gülmüştüm sana.
Az önce geldim eve, olanlar aynen böyle.
Gözümle gördüm işte sen de gelme üstüme.
Seni de bu yüzden kaybettim zaten beş yıl önce.
Ne yapacağımı şaşırmıştım kaza yaptılar deyince.
Ecelin oldu benim için kaçırdığın o araba.
Hiç şaşırma bu aralar çıkıp gelirsem yanına.
Nakarat x2
Gördüm başa döndü herşey.
Dediklerin doğru çıktı.
Yanılsaydın keşke, olsaydın.
Burada herşey aynı.
Geri dönmen için ne çok sebep var.
Üstelik umutlandım.
Keşke duysaydın...