Σε ένα άδειο σπίτι, μόνος με τη λύπη
ξεγελώ το πάθος στο ποτό.
Ζω με εφιάλτες, ψέματα κι απάτες
μες στις παραισθήσεις σε ζητώ.
Έχεις πια αλλάξει, δεν είσαι εντάξει
που ‘ναι ο άνθρωπος που αγαπώ.
Μ’ έχεις διαλύσει, με έχεις διαλύσει
κάθε βράδυ μόνος μου μιλώ.
Μη, μ’ αφήνεις μη,
σε έχω ερωτευτεί σαν καθρέφτης πέφτω, σπάω.
Μη, μ’ αφήνεις μη,
την καταστροφή έχω για οδηγό.
Μη, μ’ αφήνεις μη,
άλλες αντοχές
δίχως να σε δω δεν έχω,
χάνομαι,
έλα να με δεις, πια δεν ζω.
Μόνος μου μιλάω, βρίζω και ξεσπάω
μέσα στην ψυχή μου σε μισώ.
Δεν υπάρχει λύση κάτι να σε πείσει
ότι μακριά σου εγώ δεν ζω.
Μη, μ’ αφήνεις μη,
σε έχω ερωτευτεί σαν καθρέφτης πέφτω, σπάω.
Μη, μ’ αφήνεις μη,
την καταστροφή έχω για οδηγό.
Μη, μ’ αφήνεις μη,
άλλες αντοχές
δίχως να σε δω δεν έχω,
χάνομαι,
έλα να με δεις, πια δεν ζω.