1.KISIM:
Hayatın gücü onunkinin hep üstü,o nedenle küstü.
Saçlarımın masalı gibi,siyahtan beyaza döngü.
Çekilirken umutlarımın önüne sürgü,içim sürgün.
Çünkü herkes özgür,bana tel örgü.
Yalnız yalnızın halinden anlar yalnız.
Cılız ağacın tenine balta değdi.
Kaldıramadı bunu görmeyi,kaydı gitti yıldız.
Yıllar altın,çalan hırsız.
Yaşamak çırpınmaktan farksız.
Ben yarınları bugünden tanırım,
o yüzden umutlarım tek tek azalıyor sanırım.
Artık masallardan uzak duran çocuklardır arkadaşım.
Apar topar hazırlanmış bagajım.Nefes nefese yoldayım.
Bir elimde yumruk,diğer elimde tokat.
Katılaşıyorum kırılganlığıma inat.
Yanlışlar pahalıya patlar.
Böyle çıkılır hatadan katlar.
Nakarat:
Güvendiğim dağlara kar,ağzıma çalınan ballara kan yağıyor.
Ben yarınları bugünden tanırım o yüzden umutlarım tek tek azalıyor.
Bu yüzden sessiz.
Bu yüzden yalnız.
2.KISIM:
Aşınıyor insan kaya gibi,dalgası hüzünse.
Düşer yaprak kendiliğinden,mevsim hazansa.
Yardım etmek isterdim hayatıma,lakin anla.
Tükeniyorum zamanla.
Öyle kalabalık ki içim,ne de yalnız kaldı dışım.
Garip kaplumbağanın evini yıktılar bir hışım.
Yazım biteli epey oldu,gelen gitmeyen kışım.
Şaşırmamaya alıştım,zaman geçti yatıştım.
Bir elimde yumruk,diğer elimde tokat.
Katılaşıyorum kırılganlığıma inat.
Yanlışlar pahalıya patlar.
Böyle çıkılır hatadan katlar.
Nakarat:
Güvendiğim dağlara kar,ağzıma çalınan ballara kan yağıyor.
Ben yarınları bugünden tanırım o yüzden umutlarım tek tek azalıyor.
Bu yüzden sessiz.
Bu yüzden yalnız.