Dümende ve başaltlarında insanları vardı ki
bunlar uzun eğri burunlu ve konujşmayı şehvetle seven insanlardı ki
sırtı lâcivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi için
hiç kimseden hiçbir şey beklemeksizin
bir şarkı söyler gibi ölebilirdiler... *
Arhavi’den Batum’dan
Avara etti kalktı
Pupa yelken giderken
Cigarasını yaktı
Taka yüklü cephane
Trabzon’a varacak
Düşmana rast gelirse
Takayı batıracak
Bak Rize’ye Rize’ye
Selam olsun Gazi’ye
Elli beş sefer ettik
Kuvayı Milliye’ye
Of Sürmene Araklı
Biz geldik Trabzon’a
Bin kaptan kurban olsun
Kurtuluş Savaşı’na
Ve çok uzak,
çok uzaklardaki İstanbul limanında,
gecenin bu geç vakitlerinde,
kaçak silâh ve asker ceketi yükleyen laz takaları :
hürriyet ve ümit,
su ve rüzgârdılar. *
(*) Nazım Hikmet’in Kuvâyi Milliye şiirinin, üçüncü babında yer alan Yıl 1920 ve Arhavili İsmail’in Hikâyesinden.