Ze zag hem na jaren van scheiden terug op het grote station
'n Weerzien dat echter aan beiden geen vreugd en geluk geven kon
Hij was naar de vreemde getogen en deed als soldaat trouw zijn plicht
Betaalde die plicht met z'n ogen, voor altijd verloor hij het licht
Twee ogen zo duister in beide 'n traan
Ze kijken haar somber en troosteloos aan
Twee ogen zo duister die vragen misschien
Waarom toch m'n liefste mag ik jou niet zien
'n Hemelpoort ging voor 'm open in 't huis van de blinde soldaat
Wanneer op 'n zonnige morgen 'n wieg in het kamertje staat
Toch werden die avond in stilte veel bittere tranen geuit
Wanneer hij hij vraagt hoe m'n liefste hoe ziet onze jongen er uit
Twee ogen zo duister in beide 'n traan
Die zullen toch nimmer het wiegje zien staan
Twee ogen zo duister die vragen misschien
Waarom toch m'n jongen mag ik jou niet zien
Twee ogen zo duister die vragen misschien
Waarom toch m'n jongen mag ik jou niet zien