Σ’ άγνωστα και ξένα μέρη,
χάρος σ’ έστησε καρτέρι, Μανωλάκη μου,
και σου πήρε, με νυστέρι, το μικρόφωνο απ’ το χέρι,
και σου πήρε, με νυστέρι, το μικρόφωνο απ’ το χέρι,
παληκάρι μου.
Στο μαντάτο σου, Μανώλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει κι η γενιά σου όλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει κι η γενιά σου όλη.
Καταραμένη μαχαιριά,
βαρειά σε πλήγωσε, βαρειά, Μανωλάκη μου,
του τραγουδιού την ξαστεριά
την σκέπασε κακοκαιριά,
του τραγουδιού την ξαστεριά
την σκέπασε κακοκαιριά,
παληκάρι μου.
Στο μαντάτο σου, Μανώλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει κι η γενιά σου όλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει κι η γενιά σου όλη.