Verse 1:
Depresyonda bi ben varım, zaman geçmez ki; kal yarım
Ümitsiz bu yeni bi akşam dilemiyorum bak yarın
Özlemden aç karın, bu palavraları yapmayın (lan!)
Düştüm ve kalktım lakin, düşümde kalkmadım
Ben aynımıyım ? bilmiyorum , ilk fırsatta yazdım
Kalbimde koca bi pas var şimdi gözyaşlarım kazdı
Olamıyosun kızım sende elindekine razı
Kaçıncı aydır yokluğuna gösterdim tevazu ?
Ben artı bir dünya içinde kocaman eksiyim
Ben yeni bi piçin yanındayken fazlasıyla eskiyim
Ben 13 aydır sor geceye, gündüzden eksiğim
Ben hala aksiyim ve tersim , ben hala bendeyim
Hissetmek için yürek varsa biraz derde in
Duyuyo gibiyim çığlıklarını, her sabah : 'nerdeyim” ?
İnsanlar takma diyor, bi akıl vermeyin
Bilakis istiyom takmayıp artık beynimi delmeyi
Nakarat x2:
Dur yerinde, bak aklım neyde mahkum?
Sessizlikten geberiyom ve içimi açtım al duy
Bu denli mahrur, kırık kalbim malum
Mutluluğuma düşman halin, bedenlerde saf tut
Verse 2:
Kulağımda onunla söyleştiğin fısıltılar falanlar
Bedenim yat-kalk-sürün lakin ruhum tren garında
Kafamda gerçekçiliğe dair ne kalmışsa kalmış,
Yaşamak için çaba veriyom 6 senelik yalanla
Bu kez aşk dediğin farklı yataklarda, bitti
Sıkıldım çok deşildikçe aynı yarayı kapatmaktan
Son zerreleri bunlar, silincek yavaş yavaş
Ruhumdan giden her bir parça 'kahpe” gideni aratmakta
Nakarat x2:
Dur yerinde, bak aklım neyde mahkum?
Sessizlikten geberiyom ve içimi açtım al duy
Bu denli mahrur, kırık kalbim malum
Mutluluğuma düşman halin, bedenlerde saf tut