önümde boş bi sayfa bembeyaz kafamda hiç bişey yok
önümde gün biter ve ben her zamanki aynı yerimdeyim
küçücük odamda yatağımın üstümdeyim
başucumda bebeğim uyuyor annem içerden bu beati duyuyor olsa gerek
bense biliyorum ki düşünerek yazarsam üzülerek biter bu parça
saçmalamak tercihimdir hem de sayfalarca
odam bi hayli dağınık aynı kafam gibi
belki sözlerim de çok basit hayat gibi
bu anı kağıda dökmek istedim resim gibi
bi gün gelir ilerde okuyup ağlarım çocuk gibi
belki yazmamaya yemin eder bu ellerim bi gün ve
belki görmemeye yemin eder bu gözlerim bi gün ve
belki sormamaya yemin edip susar bu dil bi gün ve
belki dayanırım sabredipte tüm gücümle
zil çalacak babam eve gelecek gibi hissetmek istedim
bu gece yine bu gece yine ama beceremedim(x2 nakarat)
tam kafamı koyup yastığa dalınca uykuya duvarlar hıçkırır
ve sıçrarım biter rüya karabasanla arkadaş bu kız kaçarsa hızla bil ki korkudan değil sıkıldığından nolur kızma
utanığımda kafamı saklamak için bi koltukaltı lazım
oyunlarımda bebişlerim mızıkçılık yapan bi dost lazım
seyrederken içimi titreten sonu iyi bir film lazım
içimde sırlar var fakat kafamdda ağzım
bu yazın ortasında buz gibi bu bağrım
günahların içinde kaldım yine de yanmadım
aynalar yalan sen küçük bi kızsın
zil çalacak babam eve gelecek gibi hissetmek istedim
bu gece yine bu gece yine ama beceremedim(x2 nakarat)