Μες στον κόσμο αυτό τον αδιάφορο
κάπου υπάρχει ένα χέρι για να κρατηθώ;
Θεέ μου, σε ρωτώ: Δεν αξίζω εγώ
μια σταγόνα απ’ της αγάπης τον ωκεανό;
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
και χίλιες νύχτες θα έκανα υπομονή,
αν ήξερα πως θα χαράξει το πρωί
που θά ’ρθει αυτός που περιμένω.
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
κι ας έσβηνα μετά σαν φλόγα από κερί.
Θα είχα νιώσει πως σε τούτη τη ζωή
υπάρχει λόγος ν’ ανασαίνω.
Όλοι γύρω μου κάποιον βρήκανε,
στο Θεό οι προσευχές τους ακουστήκανε.
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
και χίλιες νύχτες θα έκανα υπομονή,
αν ήξερα πως θα χαράξει το πρωί
που θά ’ρθει αυτός που περιμένω.
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
κι ας έσβηνα μετά σαν φλόγα από κερί.
Θα είχα νιώσει πως σε τούτη τη ζωή
υπάρχει λόγος ν’ ανασαίνω.