Ποιο καλοκαίρι, και ποιος χειμώνας να με νιώσει,
που ο εαυτός μου ότι έχει θέλει να το δώσει,
Στα μάτια κρύβω ψυχές κι αισθήματα κομμάτια,
πόρτες ανοίγω, φως να γεμίσουν τα δωμάτια.
Κι εγώ τι ζητάω, ένα φιλί μονάχα,
που να `χει μια γεύση, απ’ ότι ήθελα να `χα,
γεμάτο αλήθεια, και όχι από συνήθεια
να πάψω να συλλέγω πια, ανούσια ξενύχτια.
Πού πήγε, πού χάθηκε αυτή η βροχή που ρίχνει,
αγάπη, και ψάχνει να σβήσει όλα τα ίχνη,
αυτά που αδηγήσαν σ'ισόβιες φυλακές
των ανθρώπων τις καρδιές.
Ποια ιστορία, τι να μου πείς για να με πείσεις,
πως η ελευθερία βρίσκεται σ'ότι αποκτήσεις,
καλό το τώρα, μα και το χθες ήταν αλήθεια,
γεμάτο δώρα, για να `χει τ'αύριο βοήθεια.