Πάνε μέρες που ‘χεις φύγει από μένα
και δε θέλω ούτε άνθρωπο να δω
Τα όνειρά μου σαν χαρτιά τσαλακωμένα,
μόνο ζωή δεν είν’ το βάσανο αυτό.
Δε με σκέφτεσαι
Δε με σκέφτεσαι
Τη μοναξιά μου δεν την καταδέχεσαι.
Δε με σκέφτεσαι
Δε με σκέφτεσαι
Δε λες πως φταίω
αλλά ούτε κι έρχεσαι.
Δε με σκέφτεσαι.
Έχεις φύγει και η σκέψη σου με καίει
κι η φωτιά μου αυτή δε σβήνει όσο κι αν πιω
Σ’ ένα μονόδρομο, η απόγνωση με φέρνει,
διαλέγω τρόπο, αν δεν έρθεις να χαθώ.
Δε με σκέφτεσαι
Δε με σκέφτεσαι
Τη μοναξιά μου δεν την καταδέχεσαι.
Δε με σκέφτεσαι
Δε με σκέφτεσαι
Δε λες πως φταίω
Αλλά ούτε κι έρχεσαι.