Νύχτωσε και απόψε έφεραν τα σύννεφα βροχή,
σ’ άρεσε θυμάμαι τον καιρό που είμασταν μαζί...
Άραγε που να `σαι πάνε τόσες μέρες μοναξιάς,
άραγε θυμάσαι ή αυτά που ζήσαμε ξεχνάς;
Να γινόταν να `ρθεις πίσω
μια στιγμή να σε αγγίξω
και ότι νιώθω να μπορούσα να σου πω.
Το όνειρό μου ν’ αναστήσεις έρωτά μου δυνατέ
και θα πείσω την καρδιά μου πως δεν έφυγες ποτέ...
Είναι οι αναμνήσεις, είναι τα ατέλειωτα γιατί...
Πώς να σε ξεχάσω; Όλη η ζωή μου είσαι εσύ...
Βρέχει πάλι απόψε τη καρδιά μου κόψε να σωθεί
έμαθε κοντά σου και να σε ξεχάσει δεν μπορεί...