Κανείς δεν παίρνει από τους δυο το θάρρος για να λύσει
ετούτη τη βαρειά σιωπή μετά το χτεσινό,
κυλάει η ζωή παράταιρα απ’ ότι είχε αρχίσει,
κι οι αγάπες παραχώρησαν τη θέση στον καημό.
Πλάτη με πλάτη στο ίδιο το κρεβάτι
και πανωσέντονό μας ο εγωισμός.
Χαράματα σαν έφευγα να πάω στη δουλειά μου,
μου έφτιαχνες ζεστό διπλό, καφέ βαρύ γλυκό,
τώρα την πόρτα πίσω μου σαν κλείνω, την βροντάω,
και μουτρωμένος ξεκινώ για τον ηλεκτρικό.
Πλάτη με πλάτη στο ίδιο το κρεβάτι
και πανωσέντονό μας ο εγωισμός.