Συχνάζεις στο "Μικρό καφέ"
κι εγώ στη Μυροβόλο
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε
Εγώ ξυπνάω απ’ τις εφτά
κι εσύ το μεσημέρι
κι όταν τινάζω τα χαλιά
στο βόλεϊ πάντα τρέχεις
Στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά
κι εγώ έντεκα με μία
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε
Μα πού θα πάει ο καιρός
κι οι βουρλισμένοι χρόνοι
θε να `ρθει κάποιο σούρουπο
ξανά ν’ ανταμωθούμε
Этот текст прочитали 545 раз.