Υπάρχει κάποιος που μοιράζει τη νύχτα σε γκρίζα δωμάτια
ξενοδοχεία στο κέντρο της πόλης γονατίζουν τη Βάγια
Υπάρχει κάποιος που πουλάει ανάσα σε λίγα πρεζάκια
μα η Βάγια ξέρει τα όνειρα του πως θάβει στα δικά της τα μάτια
Είναι τα βράδια αρρωστημένη πορεία σε σκληρά μονοπάτια
σε μια γωνία τυφλά η Βάγια κρατάει βελόνες και χάδια
Είναι τα βράδια που φυλακίζουν εικόνες και χίλια σημάδια
περαστικοί μέσα στα μάτια της βλέπουν τη δική τους κατάντια
Έχουμε πήξει όλοι με λόγια ντροπής
μακρυγορούν αρνητικοί συγγενείς
Έχουμε πήξει όλοι, κι αν ψάξεις να βρεις
πως δε θα καταφέρει τίποτα θα το δεις
Έχουμε ανάγκη όλοι μιας γνώμης κοινής
κατεστημένης μα αμυδρής λογικής
Έχουμε ανάγκη όλοι μιας Βάγιας σωστής
ανάγκη να `μαστε όλοι τυπικά υγιείς
Βελόνες ντροπής και σημάδια, τρυπάνε της Βάγιας τα βράδια
Βελόνες που κάνουνε μάγια, με μάγια τρυπάνε τη Βάγια