Βάζω τριαντάφυλλο στο βάζο
τις σκέψεις μου στοιβάζω
και σε αναπολώ.
Φεύγεις, φεύγεις, ξανάρχεσαι και φεύγεις
το όνειρο διαλέγεις
γι αυτό και σε ποθώ.
Είσαι μια οπτασία, είσαι μια ουτοπία
που όλα τα διαπερνάς,
πλήρης ελευθερία
που όλο με προσπερνάς.
Χίμαιρα γλυκιά, είσαι η ψυχή μου
και πληγή βαθιά, αχ συνείδηση μου,
μέχρι που να ζω θέλω να σε ζήσω
όσο και αν πονώ
γιατί σ’ αγαπώ ζωή.
Κύκλο, βαθιά στο φαύλο κύκλο
θυμίζω μαύρο κύκνο
που εδώ ψυχορραγεί.
Έλα, έλα ξανά ιερή μου τρέλα
του ίλιγγου προπέλα
και άγια προσμονή.